"ο ηρωάς μου"

"ο ηρωάς μου"

Μύριζε πάντα old spice k brut είχε αυστηρό ύφος αλλά ήταν πολύ ευαίσθητος άνθρωπος.Όταν τσακωνόμασταν χτυπούσε το χέρι του στο τραπέζι και σου κοβόταν η ανάσα.Γελούσε δυνατά και είχε πάντα το αλάνθαστο.Μπορούσε να ρίχνει καντήλια σε μια καρέκλα που δεν έμπαινε στη θέση της και ταυτόχρονα να μουτζώνει.Ήταν πάντα large στις ταβέρνες και ενώ έβριζε τα μακαρόνια όταν βγαίναμε  παράγγελνε πάντα "μια ωραία λαχταριστή μακαρονάδα" και έκανε έξαλλη τη μαμά..
Είχε τα δικά του αστεία που μόνο εμείς καταλαβαίναμε και δεν δίσταζε να γελάει μόνος του ακόμη και όταν οδηγούσε βρίζοντας και μουτζώνοντας .Αγαπούσε με το δικό του τρόπο τα πάντα..Το χωριό του,την Κρήτη και κάθετι που θύμιζε πατρίδα.Δάκρυζε πάντα στον εθνικό ύμνο ακόμη και σε άσχετες φάσεις και κάπνιζε μόνο όταν ήταν στεναχωρημένος.Είχε μαγικά χέρια και μαστόρευε τα πάντα με την υπεροχή του ξερόλα και ακόμη και όταν κατι ήταν ετοιμόρροπο έβαζε τα χέρια στην μέση και έλεγε "και τι ξέρετε εσείς απο μαστορέματα?"και έβλεπες πως τα μάτια του γελούσαν.Εμένα πάντα με έλεγε "καλός καλός ο χοίρος μας μα βγήκε χαλαζάρης" δηλαδή πως αν και είχα τα εφόδια ήμουν πάντα επαναστάτρια και δεν άκουγα..¨Οταν αρρώστησε πάτησα φρένα..δεν ήθελα με τίποτα να δώ το μπαμπά μου και να δεχτώ πως ο ηρωάς μου δεν ήταν καλά.Γύρναγα την πλάτη  μου και θύμωνα που δεν μπορούσα να τον κάνω να μας θυμηθεί.Μόνο με μουσική θυμόταν τα πάντα ακόμη και τα λόγια απο πανδύσκολα κρητικά τραγούδια.Θυμάμαι την μέση μου να ιδρώνει και να πονάει στη καρέκλα του νοσοκομείου και εγώ με αστείες φωνές να του λέω τα αστεία μας καθώς τον τάιζα απο το σωληνάκι που περνάει στη μύτη.Ο μπαμπάς μου με τα πλούσια του μαλλιά είχε γίνει ένας τοσο δα γεράκος..και εγώ έβρισκα μέσα μου την δύναμη να μπορώ να σηκώνω το κορμί του για να του αλλάξω μπλουζάκι..έκλαιγα σιωπηλά καπνίζοντας στο παρκάκι απέναντι απο το νοσοκομείο και κάθε λεπτό φαινόταν αιώνας..Μετά απο 9 μήνες νοσηλείας το τελευταίο βράδυ ήμουν δίπλα του και του κρατούσα το χέρι και είδα τα μάτια του να έχουν μια φοβερή ένταση..ήξερα εκείνο το βράδυ πως έκλεισε ο κύκλος μας και πως  το σύμπαν τον ήθελε κοντά του.Την επόμενη μέρα ετοιμαστήκαμε να πάμε στον μπαμπά μας..Το τηλέφωνο χτύπησε στις δέκα να μας πει πως "έφυγε"..Το ξερα πως είχα την τιμή να μαι η τελευταία φάτσα που είδε.."η γλωσσού του"..Μπαμπά μου να ξέρεις πως σε ευχαριστώ που με έμαθες να μην φοβάμαι,να γελάω,να θυμώνω και που μου έδωσες την ευκαιρία ταπεινά να σου προσφέρω όταν εσύ δεν μπορούσες την όρεξη για ζωή.Όπως εσύ με κράτησες αγκαλιά μωρό,εγώ σε κράτησα στα χέρια μου όταν αρρώστησες και σου μάθαινα εγώ τραγούδια. Οπως με τάισες μωράκι σε τάισα εγώ,'όπως μου έδειξες τα λουλούδια σου έδειξα εγώ απο το παράθυρο του νοσοκομείου την άνοιξη.Ήταν τιμή μου που σε είχα μπαμπά και θα σε θυμάμαι πάντα όχι άρρωστο αλλά γελαστό και ευτυχισμένο στο χωριό σου Πάσχα.. γλεντώντας και χορεύοντας..

Υπάρχουν και αυτοί που έρχονται απο το πουθενά...

Είναι αρκετά δύσκολο στις μέρες μας να εμπιστευτείς και αν καταφέρεις να αφεθείς στους ανθρώπους..Και είναι πολλοί οι λόγοι.Κάποιοι απλά μας προσπερνάνε, είναι αυτό που λέω φιλία trendy απλά ταιριάζει με όλα και είναι με ημερομηνία λήξης.Κάποιοι άλλοι είναι αυτό που λέω διαχρονική αξία.Είναι άνθρωποι που αν και δε μιλάς κάθε μέρα ξέρεις πολύ καλά πως με αυτή τη σιωπή δεν κινδυνεύει η σχέση σου..Να μου πείς τώρα "ασε μας κουκλίτσα μου..¨εδώ δεν έχουμε τα βασικά..ναι αλλά μην μου πείτε πως σε καιρό κρίσης δε καταλαβαίνεις καλύτερα ποιοι είναι δίπλα σου και τι αξίζει ο καθένας.Και δε μιλάω σε υλικό επίπεδο του τύπου "θέλω δανεικά."αλλά σε φάση να αναστενάζεις μαζί και όχι μόνος σου για αυτό που ζούμε όλοι μας..

Σε αυτό το στύλ λοιπόν σκεφτόμουν ποιοι είναι αυτοί που είναι δίπλα μου πραγματικά και ειλικρινά και κατέληξα σε μία παλάμη.Οχι μούτζας αλλά πέντε ατόμων.Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό αλλά νομίζω πως ταιριάζει να πούμε το "λίγοι και καλοί ".Οπότε ναι νιώθω τυχερή γιατί οι συγκεκριμένοι είναι αρκετοί για  να νιώθω την φιλία τους και ας έχουμε και τα ups and downs.

Mου πήρε αρκετά χρόνια για να καταλάβω καλύτερα τους άλλους και να μην γκρινιάζω για το κάθε τι..Και τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα πως οι άνθρωποι δεν άλλαζουν αλλά μαθαίνουν να αποδέχονται το διαφορετικό κομμάτι των άλλων.Δεν είναι τόσο εύκολο οσο ακούγεται και περνάς απο πολλές κρισάρες για να τα καταφέρεις.Κάποια μέρα όμως σου γίνεται συνήθεια να αποδέχεσαι και να μην φρικάρεις με τα γιατί και τα εαν και απλά είσαι εσύ.Χωρίς "στολίδια".Τοτε γίνεται το μαγικό σαν τα λίπη στο Ava.¨Οσοι δεν σε αντέχουν απλά φεύγουν και όσοι σε αγαπάνε είναι εκεί.Αμετακίνητοι και σταθεροί.Όταν είσαι λοιπόν αποτοξινωμένος υπάρχουν και αυτοί που έρχονται απο το πουθενά και γίνονται τα πάντα.Δεν μιλάς απλά κοιτάς και το ξέρεις πως είναι το timing που πέταξες απο πάνω σου τα κόμπλεξ σου και χωρίς άγχος απλά εκπέμπεις σε άλλη συχνότητα ..Αυτό είναι αναντικατάστατο συναίσθημα.Είναι οξυγόνο και είναι η ζωή.Μαζί σου χαίρονται οι vintage φίλοι σου και λες .." Οκ..υπάρχουν και αυτοί που έρχονται απο το πουθενά ..και γίνονται τα πάντα..¨"

Αφιερωμένο στα κορίτσια..

Η εποχή της Σφαλιάρας και εμεινα μπουκαλα

Ωραία ξεκινάμε το νέο έτος...Βασικά δεν είναι τόσο τρομακτικός ο τίτλος γιατί μετά απο μια σφαλιάρα δυο τινά υπάρχουν..Η θα χώσεις και εσύ μια..η θα σκεφτείς γιατί την έφαγες..Εγώ είμαι στη δεύτερη φάση..Ψάχνω όμως να δω και απο που μου ήρθε μήπως και δώσω και εγώ καμία..Ετσι για ξαλάφρωμα..Λοιπόν αντε και μπήκε και η νέα χρονιά και κάναμε όλοι τα μίζερα φετινά χριστούγεννα και μην μου πείτε πως το κάψατε, γιατί όλοι σας είσαστε καναπέ με κουβέρτα και dvd και αντε το πολύ σε κανα σπίτι και όλοι μαζί ρεφενέ..Αλλος το κρασί και άλλος τα πατατάκια..Που είναι οι εποχές που ανέβαινα πάνω στο ψηλοτάκουνο και έδινα χορό στις πίστες ως άλλη fontana ..Πάνε αυτά..Φέτος έκανα χορευτικά με ένα ταψί μελομακάρονα που έφτιαξα και φυσικά τσάκισα μόνη μου...Και εκεί που λες οκ θα πάω να κάνω έστω τα ψώνια μου να πάρω και κανα δωράκι..μην φανταστείς καμια υπερπαραγωγή,κάτι συμβολικό έτσι για το καλό βλέπεις τον κόσμο εξω με μούτρα-μνημόσυνο-μνημόνιο και λες καλύτερα να ήμουν μέσα παρά να μαστε όλοι έξω απο τις βιτρίνες έτοιμοι να βάλουμε τα κλάματα..Οπότε καταλήγεις να λές αντε να φύγουν και οι γιορτές, γιατί αυτή η καταναγκαστική ευτυχία έχει καταντήσει κουραστική και θέλουμε να μιζεριάσουμε ρε παιδί μου με την ησυχία μας..Πάντα πίστευα πώς τα χριστούγεννα είναι εποχή για τα μωρά και τα ζευγάρια..Είναι αυτό το λαμπάκι,είναι αυτο το κόκκινο παντού..Πάντως εμένα δεν είναι η εποχή μου..Είμαι μάλλον Ταύρος με τόσα κόκκινα γύρω μου..Δηλώνω πιο Πασχαλινός τύπος...Αρνιά και κοψίδια με ντεκόρ μαργαρίτες και λειβάδια..Και μου πάει και η κατάνυξη και καπάκι η ανάσταση και τα βεγγαλικά..Αλλά είναι και αυτή η σφαλιάρα που λές εγώ αλλιώς τα περίμενα φέτος..Αφού λοιπόν όλοι μου οι φίλοι είναι ζευγαρωμένοι και κάνουν αγκαλιές κάτω απο τα δέντρα και κυνηγιούνται στα Παρίσια και στις Αράχωβες εγώ αποφάσισα να κάνω φίλους μου τα πινέλα και τα άδεια μπουκάλια..Αρχισα να παίζω ένα βράδυ που με στήσανε και έφτιαξα ένα φονικά άσχημο μπουκάλι..Θα μπορούσε να περιέχει δηλητήριο καμιάς μάγισσας..Ομως δεν πτοήθηκα και συνέχισα να κάνω και άλλα και άλλα..Ωσπου κατάλαβα πόσο ωραία νιώθουμε μέσα απο την δημιουργία και πόσο πολύ μας γεμίζει..Μετά βελτιώθηκα και τώρα είναι πιο όμορφα..Εχω ακόμη φανταστεί να κάνω ένα ζωγραφιστό με στίχους απο τραγούδια όπως το Μονος μου του Χατζηγιάννη...Σε κάποιο άλλο να βάλω φωτογραφίες και κρύσταλλα..Είναι η ψυχοθεραπεία μου και αν τολμάτε πείτε πως δεν σας αρέσουν!!!

Τσιου..ερχεται η Ανοιξη..

Βγηκα στην βεραντα μου το πρωι με εναν φοβερο ηλιο παρεα και ηπια τον καφε μου...το γατι κυλιοταν στα ποδια μου και εκαιγε την μαυρη του γουνα..Σκεφτομουν ποσο μου ελειψε το καλοκαιρι και ποσο κοντα ειμαστε..Ο αερας μυριζε  λουλουδια απο αμυγδαλιες(ναι σε πολη μενω αλλα ευτυχως οχι κεντρο..)και νομισα πως ειδα ενα χελιδονακι να πεταει στο απεναντι σπιτι,ενα παλιο νεοκλασσικο που πολλες φορες φανταζομαι να το ειχα στα χερια μου και να το εφτιαχνα κουκλα..ξεκινησα  για παραλια και καθως οδηγουσα καθεται πανω στο χερι μου μια πασχαλιτσα.Αυτα τα μικρα τρισχαριτωμενα κοκκινα τοσοδουλια πουα φτερωτα μαμουνια..χαχ..τρελαθηκα..πριν προλαβω να το θαυμασω φρουσσστ πεταξε..η θαλασσα ηταν ηρεμη και φυσαγε ενας δροσερος αερας..την ηρεμια μου διεκοψε ενα τηλεφωνο απο το διπλανο αμαξι.Ενας κυριος περιπου στα 50 καθοταν και απολαμβανε τον καφε του κοιτωντας τη θαλασσα.."Ναι,στο δρομο ειμαι σου λεω ..εχει κινηση!θα αργησω ενα δεκαλεπτο..."Κλεινοντας το τηλεφωνο μου εριξε ενα χαριτωμενα ενοχικο χαμογελο και σηκωσε τους ωμους του..Ημασταν και οι δυο "ενοχοι"που σε μια απλη καθημερινη μερα απολαυσαμε το πιο απλο πραγμα.Μια λιακαδα..!

Βραδυ Σαββατου..Downtown..

Μενω στα νοτεια προαστεια  και ειναι αθλος για να καταφερει καποιος να με τραβολογησει στο κεντρο της Αθηνας ,ποσο μαλλον οταν προκειται για το Σαββατο το βραδυ..Παρολα αυτα καποια παρεα με καταφερε τελικα αλλα επειδη θα ειχαμε αλλες αφετηριες δωσαμε ραντεβου στην Σοφοκλεους ωστε να παμε ολοι μαζι στο μπαρακι..Φυσικα πηρα ταξι κατι το οποιο με κανει να φρικαρω καθως δε μπορω να ακουω Ερα σπορ ουτε Καζαντζιδη μεσα σε ενα συννεφο Οld Spice,τσιγαρου,κομπολογιου..Για να μην σκεφτομαι λοιπον επικεντρωθηκα στο συναισθημα που μου εβγαζε η βραδυνη Αθηνα.Φωτεινη και καθαρη σε καποια σημεια..σκοτεινη και βρωμικη σε αλλα...Υπηρχαν παρεες που περπατουσαν και γελουσαν και υποπτες σκουρες φατσες σε παγκακια..πλατειες.Κοιτουσα τα νεοκλασσικα κτηρια..φωτισμενα και επιβλητικα..και μετα παρατηρουσα το πεζοδρομιο..κακοφτιαγμενο και ραγισμενο.Οι κοπελες απο τις παρεες βυθιζαν τα τακουνια τους μεσα στισ ρωγμες και εκαναν μικρες ακροβατικες κινησεις για να αποφυγουν τυχον ατυχηματα..Κατι που μου συμβαινει συχνα καθως αγαπω τα τακουνια.Φτανοντας στο meeting point ενιωσα ανακουφιση που εφυγα απο το ταξι κινουμενο μπουζουκτζιδικο,και περιμενα την παρεα..Μολις μαζευτηκαμε ολοι αποφασισαμε να παμε σε ενα μπαρακι απο αυτα που ειναι ανακαινισμενες τρυπες με φωτιστικα Ιταλιας,χαλια Μαροκο και cocktails οτι να ναι..Μετα απο δυο ποτα αποφασισα να κατεβω στο μπανιο και μολις ειδα  την καθετη σκαλα  η οποια ειχε κλιση οπως  στους γκρεμους της Λευκαδας για το πορτο κατσικι,νομιζα πως ημουν στο Αmerican gladiators σε διαγωνισμο ισορροπιας.Το μπανιο μολις που χωρουσε εναν ανθρωπο και στον προθαλαμο ακουσα αναφιλητα...περιμενα διακριτικα αλλα ειδα μια κοπελα που εκλαιγε στην αγκαλια μιας φιλης της και ελεγε.."μα πως το εκανε αυτο..?μετα απο τοσα χρονια..""σωπα καλη μου,παμε πανω μας περιμενουν..η ζωη συνεχιζεται.."Ξαφνικα με πλημυρισε μια επιθυμια να μιλησω,να της σταθω..αλλα συντομα η αγια Τερεζα μεσα μου σωπασε και σκεφτηκα πως δεν ειχα καμια δουλεια να ανακατευτω..Περασε απο διπλα μου και με κοιταξε με τα κλαμμενα της ματια..Ανεβαινοντας τις σκαλες ακουγοταν το Dont leave me this way,..i cant survive, i cant stay alive και αναρωτηθηκα πως να ενιωθε η κοπελα...Επιστρεφοντας στο τραπεζι μου, αναψα ενα τσιγαρο και σκεφτηκα πως αυτο το μαγαζι μοιαζει με την πολη.. φωτεινο καθαρο και πολυτελες στο ισογειο..σκοτεινο και θλιβερο στο υπογειο σαν την καρδια της κοπελας......

ANOTEROTITA VS KSEKATINIASMA

Yparxoun stigmes stin zoi mas pou exoume niosei na mas kataklyzei o thymos,i adikia,ta neyra!!kai parola ayta mporoume na anoiksoume ena syrtaraki sto mualo mas kai na poume mesa mas .."ANOTEROTITA..DEN ASXOLOUMAI"..kai to katapineis px to katharma pou sou efage tin seira sto tameio,parking..Den inai pos ksespas apla kanis kataposi kai tremis gia kana 10 lepto ospou na iremiseis..Yparxoun vevaia kai periptoseis opou i anoterotita paei xeraki xeraki me tin koultoura mas kai an px kapios gnostos mas exi kani kati leme.."THA YPARKSEI THEIA TIMORIA...THA TO VREI APO ALLOU..KLP"....kai pali fysika vrazoume sto zoumi mas san fagito stin katsarola me kapaki kleisto kai mploum plits petagontai oi mpourmpoulithres.....kai erxomai loipon kai anarotiemai mipos i anoterotita inai ypertimimeni??mipos tha prepe na zitame to dikio mas kai ton logariasmo apo aytous pou mas ferontai adika kai aparadekta?...yparxoun polloi tropoi vebaia kai analoga me tin sovarotita tis katastasis kai o vathmos tou ksekatiniasmatos.Simantiko omos sto finale  inai pos mporeis kai vgazeis apo mesa sou ton thymo sou!Kai enw loipon os ena simeio menis stin mnimi olon os to "kalo paidi""thyma""vlakas"agathi kardia" meta mporei na apoktiseis exthrous(any pubblicity is good pubblicity..) alla kai thaymastes pou se xeirokrotane gia tin praksi sou.Oxi den exo kapio paradeigma na sas po..apla imai sti fasi pou thelo pia na leo ta pragmata me to onoma tous kai den skopeuo na mino allo sto vathro-vothro tou kalou paidiou..eksallou lene "if you want to get rich you have to be a bitch .."